Εδώ δεν χτίσαμε ποτέ πόλεις. Κόβαμε οικόπεδα. Ο πολεοδομικός σχεδιασμός ήταν μια θεωρητική ύλη και οι κοινόχρηστοι χώροι μια περιττή πολυτέλεια. Δεν άξιζε να τους απολαύσει κανείς, άξιζε μόνο να τους καταλάβει για να στριμώξει ακόμη ένα οικόπεδο. Αυτός ήταν ο μοναδικός κανόνας της γεωμετρίας. Ηταν μόνο; Ηταν και είναι. Οι πόλεις εξακολουθούν να αναπτύσσονται με τον ίδιο κανόνα. Οπως αποκαλύπτει ημελέτη του Πανεπιστημίου Αθηνών και του καθηγητή Κώστα Καρτάλη που δημοσιεύει σήμερα "Το Βήμα", το οικιστικό μοντέλο του συνωστισμού αναπαράγεται παντού. Ο,τι είχε χτιστεί στην ανθρώπινη κλίμακα της μονοκατοικίας και της διπλοκατοικίας γκρεμίζεται για να ξαναχτιστεί στα ύψη κάποιας υποτιθέμενης βιοκλιματικής προδιαγραφής που λογίστηκε ως "μπόνους". Βιοκλιματίζεσαι; Πάρε δύο ορόφους ακόμη. Ρίξε κι άλλο μπετόν αν ντύσεις την οικοδομή με το φελιζόλ της θερμομόνωσης. Η ζωή στην πόλη νοείται έτσι μόνο ως εσωτερικός παράδεισος. Ο,τι περιβάλλει τον...