Τον τελευταίο καιρό, μετά τα κυβερνητικά μέτρα - πόσο μακρινά ήδη -, τις υποσχέσεις και τις παροχές του μέλλοντος, φύσηξε αεράκι ενθάρρυνσης στην κυβερνητική παράταξη και μια δειλή αισιοδοξία ανάκαμψης κέρδισε τα στελέχη της. Οι δημοσκοπικοί αριθμοί ήρθαν δειλά και αυτοί να μιλήσουν για μια στοιχειώδη ανακοπή της φθοράς, που έμοιαζε να εμπεδώνεται ως πραγματικότητα και ως εικόνα. Η αντιπολίτευση, στη γνωστή ζώνη αποδοχής, δεν απειλούσε αυτή την προσδοκία μιας νέας αρχής και επανεκκίνησης, κατά την κυβερνητική ρητορική. Εύκολα σκηνοθετούνται οι εντυπωσιασμοί, ακόμη πιο εύκολα τα γεγονότα έρχονται να τους σκορπίσουν. Και μαζί με τη δειλή και πρόσκαιρη αισιοδοξία που την παρέσυραν εύκολα οι μέρες, η στασιμότητα που στο υπόβαθρο αποτελεί το αδιατάρακτο δεδομένο ως επιλογή και ως ριζωμένη πραγματικότητα, προβάλλει στο προσκήνιο και υπενθυμίζει σε όλους τη διαχειριστική φύση αυτού του κυβερνητικού σχήματος. Η κυβέρνηση αγγίζει σε λίγο τον...