Ο Αλί έφτασε στην Κρήτη πριν από δύο χρόνια, με μια βάρκα που έμοιαζε πιο πολύ με τάπερ. Λίγο τον πήρε το κύμα, λίγο η φουρτούνα, λίγο οι ρακές του Λιμενικού, αλλά τελικά τα κατάφερε. Βγήκε στους Καλούς Λιμένες, βρεγμένος μέχρι το κόκκαλο και με ένα βλέμμα χαμένο, αλλά ήταν χαρούμενος γιατί έφτασε στην Ευρώπη και θα γνώριζε επιτέλους τις δυτικές αξίες στα Ζωνιανά. Στην αρχή, οι ντόπιοι τον έλεγαν "λαθρομετανάστη", "εισβολέα", "τζιχαντιστή" και τελείωναν με τη φράση "γιατί δεν πας πίσω στη Λιβύη σου, ρε φίλε;", λες και ο Αλί είχε Airbnb στη Βεγγάζη. Τον κοιτούσαν περίεργα στην πλατεία, του φώναζαν "όξω", και του έκαναν παρατήρηση όταν καθόταν στο παγκάκι, γιατί "βρομίζει την εικόνα του νησιού". Ένας παπάς πρότεινε να τον ραντίσουν με αγιασμό, μήπως φύγει μόνος του. Ο Αλί δεν μίλαγε πολύ. Αν μιλούσε, θα τους αποκάλυπτε πως είναι άθεος και οι γονείς του ήταν χριστιανοί αλλά δεν ήθελε να τους χαλάσει το στερεότυπο για τους μετανάστες, ενώ...