Θωπεύοντας το όνειρο της ειρήνης που τώρα τελευταία έκανε πως χαμογελά πίσω από το σιδερένιο του παραπέτασμα, μιλούσαμε προχτές για τα υλικά αγαθά που θα προκύψουν, όταν οι δυο κόσμοι παύσουν να δείχνουν ο ένας στον άλλο τα δόντια του. Είναι όμως και τα άλλα. Πολλά άλλα. Θα περιορισθώ σ' ένα. Αυτό που εμείς εδώ από την επομένη της απελευθερώσεως το ζήσαμε περισσότερο έντονα: Το μούδιασμα των ελεύθερων πνευμάτων, το κούμπωμα των προοδευτικών στοιχείων, τη σιγή εκείνων που πιστεύουν σ' ένα καλύτερο αύριο. Μαζί δε με την νέκρωση αυτή, ο θρίαμβος της μούχλας, της σαθρότητας, της στασιμότητας, του γεροντισμού, της αποτελματώσεως, της νοσηρής συντηρητικότητας, του ψυχικού και διανοητικού παλαιοημερολογιτισμού. "ΤΟ ΒΗΜΑ", 14.4.1953, Ιστορικό Αρχείο "ΤΟ ΒΗΜΑ" & "ΤΑ ΝΕΑ" Κάτι χειρότερο ακόμα: ύψωση των μετοχών της μασκαρωσύνης. Ο παλιανθρωπισμός στην επιφάνεια. Αποθέωση του χαφιεδισμού. Έμποροι της κακίας, ή κακοί από εσωτερική κακότητα...