"Εγώ σκότωσα στα 14 χρόνια μου τη μικρή μου αδελφή. Ηταν ενάμισι έτους. Εγώ σκότωσα τις δυο μου κόρες, 19 ημερών η μία και 2 ετών η άλλη. Εγώ σκότωσα και το μωρό της φίλης μου Κατερίνας. Οποτε μάλωνα με τη μητέρα μου ήθελα να κάνω κακό. Κλείδωνε το μυαλό μου. Το έκανα, μετά το μετάνιωνα, και το ξανάκανα. Με το που τσακωνόμουν με αυτή μού γύριζε το μάτι, ήθελα να κάνω κακό". Ανατριχίλα. Η Ειρήνη Μουρτζούκου ταράζει την ταραγμένη "κανονικότητά" μας. Τα εγκλήματά της, πέρα από παράλογα συμβάντα, φανερώνουν τις διαδρομές ενός ψυχικού ρήγματος που σπάει δημόσια και ανεξέλεγκτα. Στο προσκήνιο έρχεται η δυσχέρεια μιας μητέρας αλλά και μιας κοινωνίας να περιέξει ένα υπό κατάρρευση πλάσμα όπως μοιάζει να ήταν από την αρχή της ζωής της η Ειρήνη Μoυρτζούκου. Η αλήθεια όμως μιας κοινωνίας αποκαλύπτεται από το πώς μιλά για το ανείπωτο. Με πόση ευχέρεια ο δημόσιος λόγος, αντί να ρίχνει φως, ρίχνει σκιά. "Δεν είναι ανθρώπινο ον. Δεν υπόκειται στον...