Άλλοι αντίλαλοι, επιβλητικοί, αόρατοι, κατοικούν στον κήπο, έγραφε πριν χρόνια ο Τ. Σ. Έλιοτ, προσκαλώντας μας να τους ακολουθήσουμε, γιατί ο παρελθών και ο μέλλων χρόνος δείχνουν πάντοτε το παρόν. Nα που ένα να ποίημα, ένας στίχος, μία φράση αποκρυπτογραφεί όσο τίποτα άλλο, το βάθος θεατών και αθέατων πλευρών ενός γεγονότος. Κάτι που οι βαρύγδουπες αναλύσεις και ερμηνείες, αδυνατούν να κάνουν. Είτε γιατί είναι δέσμιες δοξασιών. Είτε διότι αγνοούν τη ζώσα πραγματικότητα. Πάντως και στις δύο περιπτώσεις ο αντίλαλος επισκιάζει τον απόηχο. Η αντανάκλασή του στο σήμερα, μας βοηθά να κατανοήσουμε τις νέες συνθήκες. Και πρωτίστως, να προσαρμοστούμε στις τωρινές ανάγκες και απαιτήσεις. Αν και είναι αυτονόητη επιλογή, δεν είναι δεδομένη. Έτσι άλλωστε εξηγείται και η δυσκολία εναρμόνισης με το διαρκώς μεταβαλλόμενο, κοινωνικό, οικονομικό, τεχνολογικό, γεωπολιτικό, περιβάλλον. Μάλιστα το πρόβλημα αυτό γίνεται εντονότερο σε μεταβατικές...