Πρόκειται για ένα φαινόμενο που όσο και αν δεν συνειδητοποιείται ευρέως - δηλαδή εκτεταμένα στρώματα πληθυσμού να μπορούν, ενώ ξετυλίγεται μπροστά στα μάτια τους και κυρίως εις επήκοον όλων, να το επισημάνουν - δεν παύουν οι επιπτώσεις του να είναι αυτές ακριβώς που θα ήταν αν όλοι μας διαμαρτυρόμασταν ταυτόχρονα, ή ακόμη και σιωπηρά αγανακτούσαμε, για λογαριασμό του ο καθένας, κάθε φορά - και είναι πάμπολλες - που συμβαίνει να διαπράττεται. Μιλάμε για το σύνολο - πιο σύνολο δεν γίνεται - των πολιτικών της χώρας, να μιλάνε χρησιμοποιώντας τις ίδιες ακριβώς λέξεις, όπως "καθαρότητα", "ειλικρίνεια", "σοβαρότητα", "αξιοπιστία", λέξεις με ένα τεράστιο ηθικό και επομένως και πολιτικό βάρος η καθεμιά τους και να μην μπορούν να συνεννοηθούν μεταξύ τους, ακόμη και για ήσσονος σημασίας θέματα. Σε βαθμό μάλιστα που να γίνονται οι λέξεις αυτές, όπως ο καθένας τους προσπαθεί να μονοπωλήσει την ακεραιότητά τους για λογαριασμό του, προϋπόθεση...