"ΚΑΘΕ ΠΕΡΣΙ ΚΑΙ καλύτερα!" ψιθύρισα, ακροβατώντας πάνω στις δεκάποντες πλατφόρμες μου για να μη γλιστρήσω στα βρομόνερα της Αγοράς στην οδό Αθηνάς. Ό,τι πιο κοντινό έχω ζήσει φέτος σε παραλία είναι αυτό το θαλασσινό νερό, αυτό το χαρμάνι μπόχας που προκύπτει από τη μείξη ψαρίλας και σκουπιδίλας. Τουρίστες δεξιά μου, σκαλωσιές αριστερά μου κι εγώ στη μέση, με το κινητό στο χέρι, σκρολάροντας μέχρι να εντοπίσω το mail με το εισιτήριο για τη συναυλία του ΛΕΞ. Απρίλιο το έκλεισα, Ιούνιο το βρήκα. "Κανένας δεν γκοστάρει, όπως γκοστάρουν οι ραπάδες", σκέφτηκα. Είχα ήδη απαντήσει στα ερωτήματα γνωστών και φίλων σχετικά με το αν είναι σεξιστής και αν πρέπει να τον στηρίζουμε εμείς οι κουίρ τρανς. Κυριακή μεσημέρι, με καφέ, τσιγάρο και ανεμιστήρα, διάβαζα τις κριτικές και απορούσα με το κοινό που απαιτεί δήλωση πολιτικών φρονημάτων από έναν ράπερ που τα έχει πει όλα μέσα από τα κομμάτια του, την παρουσία του και ενίοτε την απουσία του. "Δεν...