Αγαπημένε μου Πιτσιρίκο, τρελαίνομαι όταν διαβάζω κείμενό σου για κίνημα. Το κίνημα κατά του Θανάτου είναι ό,τι πιο σοβαρό έχει γραφτεί, έχεις απόλυτο δίκιο. Με το συγκεκριμένο, ένιωσα κάτι να κινείται μέσα μου. Ίσως ήταν το έντερο, ίσως ήταν η ψυχή, ίσως να ήταν κι ο ίδιος ο Χάρος που καραδοκεί. Ποιος τρέχει τώρα καλοκαιριάτικα σε γαστρεντερολόγους, ποιος τρέχει σε ψυχαναλυτές! Ένα είναι το σίγουρο ότι ξύπνησα. Όχι από ύπνο - από λήθη. Άσχετο. Τα χάδια μου τα πέταξα στης λήθης το πηγάδι, να μην τα βρουν οι αγκαλιές που βγαίνουνε σεργιάνι. Σε διαβάζω ρε φίλε κι ανασταίνομαι, κυριολεκτικά ή μεταφορικά δεν έχει σημασία, γιατί στο Κίνημα των Αντιθανατιστών όλα είναι πιθανά - ακόμα και το να ξυπνήσει ο Λένιν και να ζητήσει φραπέ μέτριο με γάλα αμυγδάλου. Κι εγώ, αδερφέ μου, δεν είμαι απλώς κατά του θανάτου. Είμαι κατά της ιδέας του θανάτου. Τον θεωρώ fake news. Ένα τρολάρισμα της φύσης. Ένα bug στο σύστημα που δεν το έχουν διορθώσει ακόμα...