Τα πρώτα ρεπορτάζ του καλοκαιριού, κάθε που πλησιάζουν οι μέρες, είναι το κόστος των διακοπών. Ακτοπλοϊκά εισιτήρια, διαμονή, φαγητό. Το ράλι των τιμών το παρακολουθούμε αμήχανοι. Αν σε αυτό προσθέσεις την ιδιωτικοποίηση παραλιών, την αυθαίρετη δόμηση μονάδων προς τουριστική χρήση και την εποχική οικειοποίηση περιοχών-φιλέτο, το τοπίο γίνεται πνιγηρό. Τα επιχειρήματα περί θέσεων εργασίας και περί ανάγκης ακριβού τουρισμού για να αυξηθεί το εθνικό έσοδο ακούγονται σαν οικονομικές αναλύσεις Δημοτικού. Τίποτα από αυτά δεν συμβαίνει παρά μόνο ότι κάποιοι θησαυρίζουν εις βάρος του συνόλου. "Με 14.000 χιλιόμετρα ακτογραμμή, έχετε τόσες επιλογές για μπάνιο, με τόσες δεκάδες νησιά μπορείτε να επιλέξετε τα φθηνά". Ακραίος κυνισμός που βαφτίζεται οικονομικός σχεδιασμός για να κρύψει αυτό που πραγματικά είναι, γιουρούσι στον δημόσιο χώρο, πλιάτσικο του κοινού μας τόπου. Ο δημόσιος χώρος είναι ένα αγαθό που δεν σχετίζεται με την οικονομική...