Διαβάζοντας το βιβλίο επαναλάμβανα: "Τυχερή ετούτη η γενιά". Να σας εξηγήσω τον λόγο; Γεννηθείσα το 1961. Στη βιβλιοθήκη του σπιτιού υπήρχε απαραίτητα εγκυκλοπαίδεια χιλίων τόμων, ο τρόπος του λέγειν, καθώς και η Ιστορία του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Στο σχολείο διδασκόμασταν μια ιστορία ηρωϊσμών, κάπως να χτίσουμε εθνική συνείδηση. Το πρωί, στο προαύλιο κάναμε την προσευχή μας και στεκόμασταν προσοχή στην έπαρση σημαίας. Το "Ζήτω" πήγαινε σύννεφο. "Ζήτω", ανέκραζε ο διευθυντής, και συμπλήρωνε "πάμε όλοι μαζί!", "Ζήτω" ανταπαντούσαμε κι εμείς. Τα τετράδια τα στόλιζαν οι συνοφρυωμένοι ήρωες της Επανάστασης του 21. Οπωσδήποτε η Μπουμπουλίνα, ο Καραϊσκάκης, ο Κολοκοτρώνης κ.λ.π. Η γενική κατεύθυνση ήταν "Όλοι οι Έλληνες ως ένα σώμα μια ψυχή". Εξού και το κεφάλαιο Μιαούλης πυρπολεί ελληνικό στόλο από μίσος αντιπολίτευσης στον Καποδίστρια και στην επόμενη σελίδα Ιστορίας όπως την καθοδηγούσε, δεν τη διδασκόμασταν. Ήταν εκτός ύλης. Εν...