Η λήξη της απεργίας πείνας του Πάνου Ρούτσι και η σχετική - ας την πούμε έτσι - δικαίωσή του στον αγώνα να μάθει για ποιον λόγο θρηνεί εδώ και δυόμισι χρόνια το παιδί του μετά την τραγωδία των Τεμπών ήταν σίγουρα ένα καλό νέο. Οπως κάθε δημόσιο γεγονός, προκάλεσε διάφορες αντιδράσεις, αναλύσεις, απλές σκέψεις. Για μένα ήταν αρχικά μια ευκαιρία να διαγράψω διάφορους διαδικτυακούς "φίλους", που δημιουργούσαν ή αναπαρήγαν υλικό για να λοιδορήσουν τον άτυχο πατέρα.Ανθρωπιά Ενας, μάλιστα, μετέφερε τον διάλογό του με το ChatGPT στο ζήτημα του ποια είναι η διαδικασία αποκατάστασης μετά την απεργία πείνας (με σκοπό να σαρκάσει το πρώτο γεύμα του Πάνου Ρούτσι έπειτα από τρεισήμισι εβδομάδες). Προκαλώντας, άθελά του, ακόμα μια επανάσταση της Τεχνητής Νοημοσύνης, αφού απέδειξε ότι το ChatGPT μπορεί να έχει περισσότερη ανθρωπιά από χρήστες των σόσιαλ μίντια. Αλλά θα ήθελα να σταθώ στην άλλη πλευρά του φάσματος των αντιδράσεων. Στις εκδηλώσεις...