Επί του σύγχρονου νεοελληνικού πεδίου τώρα. Ενα λοιπόν. Ο Πάνος Ρούτσι ζητούσε κάτι το απλούστατο, το δεδομένο, το κατοχυρωμένο από τον ηθικό κώδικα κάθε κοινωνίας. Δηλαδή την εκταφή του παιδιού του και την τοξικολογική έρευνα σε ό,τι απέμεινε από το σπλάχνο του. Το αίμα του είναι. Δικαίωμά του. Για ελάτε στη θέση του και μετά τα λέμε. Δύο λοιπόν. Η ογκώδης κυρία της παραπλανητικής μαρκίζας με τον τίτλο "Πλεύση Ελευθερίας" άρπαξε την ευκαιρία. Και σαν κοράκι έπεσε πάνω να γλεντήσει ψηφοθηρικά με τον πόνο του Πάνου Ρούτσι. Αλλά και των άλλων τραγικών φιγούρων της ανατριχιαστικής τραγωδίας των Τεμπών. Τρία λοιπόν. Αποκλειστικός στόχος της κυρίας ήταν -και είναι- να σκηνοθετήσει όλα τα σίκουελ της τραγωδίας των Τεμπών. Δηλαδή οι εκλογές να προσγειωθούν, να εγκλωβιστούν στα Τέμπη των δακρύων. Από κει αλιεύει η κυρία της "Πλεύσης των Τεμπών". Ο,τι αρπάξει κι ό,τι κατασπαράξει. Ο κόσμος καίγεται και η κυρία των Τεμπών χτενίζεται. Τέσσερα...