Το "μας" αφορά μόνο όσες και όσους έσπευδαν να πορευτούν και να ανυψωθούν με τα τραγούδια του. Τα κροκοδείλια δάκρυα είναι παράγωγα της νεοελληνικής υποκρισίας. Πόσοι εξ αυτών αισθάνονται εναέριοι ακούγοντας "να μας πάρεις μακριά/ να μας πας στα πέρα μέρη"; Μόνο εμείς! Το υπογραμμίζω. Οι άλλοι, και είναι μπόλικοι, ας επιστρέψουν στα καψουροτράγουδα και στα "καταγώγια". Αντε μην ανοίξω το στόμα μου... Πώς να το κάνουμε, οι διαχωριστικές είναι ορατές. Ο Νιόνιος δεν είναι για όλους. Καθένας προσδιορίζεται με τις επιλογές του. Καθένας με τα τραγούδια του. Με τις μουσικές του. Με τις ταινίες του. Με τα βιβλία του. Αν έχουν ανοίξει και διαβάσει κάποιο βιβλίο της προκοπής. Τους λες, για παράδειγμα, "Πατρίτσια Χάισμιθ" και εκείνοι απαντούν: "Α, ναι, την ξέρω, είναι σταρ του Χόλιγουντ". Τι λες, βρε ζωντόβολο! Ποια τα "υλικά" που έφτιαξαν τον Σαββόπουλο; Ουδείς γνωρίζει. Το ταλέντο του; Και αυτό. Η εποχή του; Και αυτό. Ο Ινγκμαρ Μπέργκμαν...