Όλα αυτά μπροστά στον Άγνωστο Στρατιώτη συνθέτουν το θλιβερό, μεταφορικά και κυριολεκτικά, σκηνικό συμπαράστασης, αλληλεγγύης και παρηγοριάς προς ένα απεργό πείνας. Η ενσώματη διαμαρτυρία του τραγικού πατέρα ενός εκ των 57 αδικοχαμένων θυμάτων στο σιδηροδρομικό δυστύχημα των Τεμπών δεν συνδέεται με το ταφικό μνημείο προς τιμή για των αφανών πεσόντων σε πολέμους για την υπεράσπιση της πατρίδας. Δεν αποτελεί θέμα αισθητικής ή συμβολισμού. Σχετίζεται με την κοινωνία και τις συναισθηματικές αλληλεπιδράσεις των ανθρώπων της. Κυρίως, εξυπηρετεί έναν ή πολλούς σκοπούς. Πρώτα απ΄ όλα αφορά την εκπλήρωση του αιτήματος του πάτερα για την εκταφή του γιου του. Προκειμένου να ακολουθήσει εξέταση DNA και στη συνεχεία να διενεργηθούν βιοχημικές εξετάσεις στην σωρό του. Όσο κι αν αυτή η ανθρωπινή απαίτηση του φαντάζει σαν απόπειρα να μπουκάρει το ξυλόλιο από άλλη πόρτα στην υπόθεση, το ζήτημα είναι πιο πολύπλοκο. Παρά την όποια εκδηλωμένη...