Αφορμή για τις ψευτοπατριωτικές κορώνες των εγχώριων μπουλουκιών η συνάντηση Ερντογάν και Τραμπ. Πράγματι, ο πρώτος έτυχε θερμής υποδοχής από το δεύτερο στο Λευκό Οίκο. Λογικό από μια άποψη. Οικοδεσπότης και φιλοξενούμενος επισκεπτης μοιράζονται παρομοια έφεση προς τον αυταρχισμό, την μεγαλομανία, τον υπερσυγκεντρωτισμό στην άσκηση εξουσίας. Αμφότεροι, άλλωστε, εμφανίζονται επιδέξιοι στα αλισβερίσια. Ο Τούρκος συμπεριφέρεται σαν μεσανατολίτης πραματευτής που δείχνει " μανούλα" στα παζάρια. Ο Νεοϋορκέζος λειτούργει ως μεγιστάνας των ακίνητων που μοιάζει "μάστορας" στα μεγάλα ντιλς. Επόμενο ήταν να βρουν κοινό σημείο επαφής σε οικονομικές δοσοληψίες και νταραβέρια. Μόνο που στο φόντο των επικοινωνιακών τους αβροτήτων βρίσκονταν άγρυπνα παρόντες οι ευρύτεροι γεωστρατηγικοί σχεδιασμοί και οι γεωπολιτικοί ανταγωνισμοί. Κάλος πελάτης ο Τούρκος πρόεδρος για να ψωνίσει αμερικανικά επιβατικά αεροπλάνα, αλλά όχι και μαχητικά. Παρά τα παρακάλια...