Ξεκινώντας από τους φτωχούς που έχουν ανάγκη και φτάνοντας έως τις θρησκείες και τις εταιρείες (µε τις λεγόµενες πρωτοβουλίες κοινωνικής ευθύνης), όλοι επευφηµούν την κοινωνική προσφορά. ∆εν πρόκειται µόνο για αναγνώριση του γεγονότος ότι ο άνθρωπος είναι κοινωνικό ον και λειτουργεί υγιώς µόνο µέσα στο σύνολο αλλά και για την καθιέρωση του "κοινωνικού" ως διαχρονικής και πανανθρώπινης αξίας. Αυτό που αποκαλούµε κοινωνικό συµφέρον αποτελεί υπέρτατο αγαθό και αξιολογείται πάνω από κάθε προσωπικό συµφέρον. Στα συντάγµατα, στις νοµικές προβλέψεις, στην αξιακή ιεράρχηση το κοινωνικό υπερτερεί του προσωπικού. Ο άνθρωπος λειτουργεί, αλληλοεπιδρά και αναπτύσσεται µέσα στον δηµόσιο χώρο. Πολλές φορές µάλιστα είναι ανεκτό το προσωπικό να υποτάσσεται στους κανόνες της δηµόσιας συνύπαρξης. Η ανεκτικότητα αυτή σε ιδιαίτερες καταστάσεις φτάνει στα όρια της θυσίας για το κοινό καλό. Στις πολιτισµένες κοινωνίες η κοινωνική οργάνωση πρέπει να...