ΕΙΚΟΣΙ ΧΡΟΝΙΑ ΠΡΙΝ, επισκέπτης σε φιλικό σπίτι, εντόπισα στη βιβλιοθήκη μια βιντεοκασέτα που στη ράχη της είχε την επιγραφή "Πυρκαγιά 2003". Σχημάτισα τη χειρότερη γνώμη για τον γονιό του οικοδεσπότη μου. Ο τόπος του καιγόταν κι εκείνος, αντί να ριχτεί στη μάχη της κατάσβεσης, στεκόταν με την κάμερα "επ' ώμου, αρμ!". Ποια χρησιμότητα να 'χε άραγε αυτή η βιντεοκασέτα; Θα καθόταν κάποιο βράδυ μετά από χρόνια στον καναπέ του για να δει το έργο "Πυρκαγιά 2003"; Αυτά, στον παλιό κόσμο. Τέτοιες συμπεριφορές ήταν σπάνιες, γι' αυτό κι έκαναν εντύπωση. Τώρα όμως ο καθένας κυκλοφορεί κι οπλοφορεί. "Το smartphone είναι συνέχεια του χεριού τους", για να παραφράσω και τον Ρίτσο. Σήμερα υπάρχουν χιλιάδες ή εκατομμύρια βιντεάκια με θέμα "Πυρκαγιά 2025". Σύμφωνα με την τρεχάμενη ηθική, μπορείς να βιντεοσκοπείς τα πάντα και τους πάντες. Από μια πυρκαγιά μέχρι το εγκεφαλικό μιας ηλικιωμένης τραγουδίστριας επί σκηνής. Κι όλα αυτά δεν καταντάνε...