"Να την αγκαλιάσω; Να του τείνω το χέρι για χειραψία; Τι να λέει το πρωτόκολλο όταν συναντάς κάποιους ανθρώπους έπειτα από 25-30 χρόνια;". Ναι, αυτά αναρωτιέσαι προτού φτάσεις στο ραντεβού σου, γιατί τα ριγιούνιον έχουν τις δικές τους στιγμές αμηχανίας. Οχι τα ανοιχτά, αυτά είναι για τις κοινωνικές. Εγώ μιλάω για τα πιο μαζεμένα, με 3-4 παλιούς συμφοιτητές/τριες, ενδεχομένως τους λίγους που σε ανέχονταν. Αλλά είναι ακόμη οι ίδιοι άνθρωποι; Τι θα έλεγε ο Πλούταρχος που είχε σκεφτεί το παράδοξο με το πλοίο του Θησέα, αυτό με το οποίο ο γιος του Αιγέα γύρισε από την Κρήτη αφού σκότωσε τον Μινώταυρο; Αν αντικαθίσταται κάθε φθαρμένο σανίδι του, όταν τελικά θα έχουν αντικατασταθεί όλα, θα παραμένει το πλοίο του Θησέα; Κι εμείς; Παραμένουμε οι ίδιοι άνθρωποι εμείς, που τα τελευταία 30 χρόνια έχουμε αλλάξει τα κύτταρά μας τόσες φορές; Με το πρώτο αστείο Πιθανότατα όχι, αλλά δεν πειράζει. Αλλα είναι αυτά που προέχουν. Διότι μετά τις αρχικές...