Η 80ή επέτειος από την ίδρυση των Ηνωμένων Εθνών ήλθε δυστυχώς να επιβεβαιώσει κατά τον πιο επίσημο τρόπο, κατά τη διάρκεια της φετινής Γενικής Συνέλευσης, αυτό που εδώ και καιρό γνωρίζαμε. Οτι δηλαδή ζούμε μια εποχή συνεχών και επικίνδυνων ταυτόχρονα διεθνών αναταράξεων όπου πλέον δεν μπορούμε να ομιλούμε για Ηνωμένα Εθνη αλλά μάλλον για Διηρημένα Εθνη, που αδυνατούν να συνεννοηθούν μεταξύ τους. Και δεν είναι περίεργο που και πάλι τον τόνο έδωσε ο γνωστός μας Ντόναλντ Τραμπ με μια εντελώς ασυνάρτητη ομιλία, γεμάτη από τα επαναλαμβανόμενα πισωγυρίσματα στην πολιτική του, κυρίως απέναντι στον πόλεμο στην Ουκρανία και στον άλλο πόλεμο, της Μέσης Ανατολής. Οπου κανείς δεν μπορεί να βγάλει συμπέρασμα για το πού τελικά το πάει ο αμερικανός πρόεδρος. Ετσι κινδυνεύει να μείνει ως μόνη βεβαιότητα το γεγονός ότι σταμάτησαν οι κυλιόμενες σκάλες όταν ανέβαινε στον πρώτο όροφο του ΟΗΕ και ότι δεν λειτουργούσε το ώτο κιου την ώρα που μιλούσε.