Ένας πλούσιος άντρας γύρισε στο σπίτι νωρίτερα από το συνηθισμένο και είδε την οικιακή βοηθό να χορεύει με τον γιο του, που καθόταν στο αναπηρικό καροτσάκι· αυτό που συνέβη μετά συγκίνησε τους πάντες. Το τεράστιο παριζιάνικο διαμέρισμα του Ζυλιέν Μορέλ έμοιαζε περισσότερο με ψυχρό σκηνικό παρά με σπίτι. Μακρινοί διάδρομοι, παγωμένα δωμάτια, μια ατμόσφαιρα άδεια από ζωή. Μετά το ατύχημα, ο εννιάχρονος γιος του, ο Λεό, δεν μιλούσε ούτε κινούνταν. Οι γιατροί είχαν παραιτηθεί. Ο Ζυλιέν είχε πειστεί ότι το παιδί του ζούσε πίσω από έναν αόρατο τοίχο - απρόσιτο ακόμη και για την αγάπη ενός πατέρα. Εκείνο το πρωινό, όμως, όλα άλλαξαν. Μια ακυρωμένη συνάντηση τον έφερε στο σπίτι απροειδοποίητα. Μόλις βγήκε από το ασανσέρ, άκουσε μια απαλή μελωδία. Δεν ήταν ραδιόφωνο· ήταν ζωντανή, συγκινητική μουσική. Πλησίασε και, στο κατώφλι του σαλονιού, πάγωσε. Η Σόνια, η οικιακή βοηθός, χόρευε ξυπόλυτη στο φως του ήλιου. Κρατούσε το χέρι του Λεό. Τα...