Ακολουθεί το διήγημα της Έλσας Κορνέτη, "Ένας σπάνιος άνθρωπος" Δεν είχε καμία εμφανισιακή σπανιότητα. Ήταν ένας κοινός κοινότατος τύπος που σχεδόν αόρατος τους προσπερνούσε γιατί κανείς τους δεν τον έβλεπε και κανείς δεν τον παρατηρούσε. Δεν είχε πράσινα μεταξωτά μαλλιά, ούτε κίτρινα μάτια που φωσφόριζαν, δεν είχε φρύδια τοξωτά, ούτε τριπλή σειρά βλεφαρίδων κι οπωσδήποτε δεν είχε φακίδες στη μύτη και στ' αυτιά. Είχε όμως αυτό το σπάνιο χάρισμα μιας αντίληψης υπερηχητικής, που είχε μπει από καιρό σε τροχιά πυραύλου. Ήταν ένας σπάνιος άνθρωπος. Ήταν σπάνιος και το ήξερε. Ήταν ένας σπάνιος άνθρωπος που όλη του τη ζωή προσπαθούσε να διαφυλάξει τη σπανιότητά του. Ήταν λογικό οι γύρω του να δυσκολεύονται ή να μην καταλαβαίνουν καθόλου όσα καταλάβαινε μέσω της σπάνιας συνθήκης που τον καταλάμβανε -σαν ένα είδος ψύχωσης- ώστε ν' αντιλαμβάνεται ό,τι γύρω του συνέβαινε ή ήταν έτοιμο να συμβεί. Γνώριζε τα πάντα πριν καν αυτά προκύψουν. Όλα τα...