Η ιδέα, φαινομενικά ριψοκίνδυνη σε μια βιομηχανία με εξοντωτικά μικρά περιθώρια κέρδους, ξεκινά από μια ριζοσπαστική αλλά γήινη διαπίστωση: το φαγητό είναι κοινό αγαθό, οι πόρτες της γεύσης δεν πρέπει να ανοίγουν μόνο με πορτοφόλι. Στην Πόλη του Μεξικού, όπου η τουριστική φρενίτιδα και η γαστρονομική δημιουργία συνυπάρχουν με έντονες ταξικές αντιθέσεις, μια απλή χειρονομία αλλάζει τον τρόπο που σκεφτόμαστε το φαγητό έξω: "Φάε ό,τι θες, πλήρωσε ό,τι μπορείς". Δεν είναι σύνθημα, είναι πρακτική. ΤΟ ΑΡΘΡΟ ΣΥΝΕΧΙΖΕΙ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ Την πρωτοβουλία αυτή την εγκαινίασαν με συνέπεια η Νόρμα Λίστμαν και ο Σάκιμπ Κεβάλ στο Masala y Maiz, ένα εστιατόριο με κουζίνα που συνδέει Μεξικό, Αφρική και Ινδία, και σήμερα την υιοθετούν ολοένα περισσότερα μέρη της πόλης για μία συγκεκριμένη ημέρα τον χρόνο.Δεν υπάρχει "λογαριασμός", υπάρχει όμως λογοδοσία Η ιδέα, φαινομενικά ριψοκίνδυνη σε μια βιομηχανία με εξοντωτικά μικρά περιθώρια κέρδους, ξεκινά από...