Η εποχή όπου οι ξαπλώστρες κάλυπταν κάθε σπιθαμή άμμου φαίνεται να φτάνει στο τέλος της. Από την Πάρο και την Νάξο μέχρι τη Χαλκιδική και τη Μάνη, οι αυθόρμητες κινητοποιήσεις των πολιτών και οι οργανωμένες δράσεις με το σύνθημα "η παραλία είναι δημόσιο αγαθό" θέτουν νέα όρια στη σχέση επιχειρηματιών και λουομένων. Η εικόνα στιβαγμένων κορμιών, το ένα δίπλα στο άλλο, σε σειρές από πλαστικές ή ξύλινες ξαπλώστρες, κάτω από ίδιες ομπρέλες, έχει αρχίσει να θεωρείται όχι μόνο αντιαισθητική αλλά και εκτός εποχής , μια συνήθεια που μοιάζει πια παρωχημένη, σχεδόν ξεπερασμένη. Το λεγόμενο "οργανωμένο σετ" δεν είναι πλέον απαραίτητο στοιχείο των καλοκαιρινών διακοπών, αλλά για πολλούς δείχνει να αποπνέει μια αίσθηση... τουριστικού κορεσμού.Ταυτόχρονα, οι χρεώσεις σε πολλές παραλίες χαρακτηρίζονται απλώς εξωφρενικές. Το σετ ομπρέλας και δύο ξαπλωστρών μπορεί να φτάσει τα 40 ή ακόμη και τα 80 ευρώ την ημέρα. Ποιος μπορεί να πληρώσει τέτοια ποσά...