Τα 100 -περίπου- λεπτά της αναμέτρησης του Αρη με την ΑΕΛ, μάλλον, αποτέλεσαν την περίληψη της φετινής σεζόν για τους "κιτρινόμαυρους": μιας ομάδας που έχει δυνατότητες και κάποιους παίκτες με ποιότητα -κάτι που φάνηκε περίτρανα στο πρώτο ημίωρο - η οποία όμως πάσχει από βαριάς μορφής "ποδοσφαιρική αφέλεια". Στα όρια της "ανοησίας", θα έλεγα. Και από ορισμένες άλλες παρεμφερείς... ποδοσφαιρικές νόσους. Στα πρώτα 30 λεπτά οι "κιτρινόμαυροι", με ενορχηστρωτή τον Πέρεθ, πραγματοποίησαν την καλύτερη φετινή τους εμφάνιση: είχαν σωστό πλάνο, έπαιξαν με εντάσεις, έφτιαξαν πέντε μεγάλες ευκαιρίες, καταγράφοντας περίπου 1,80 στα XGoals, και προηγήθηκαν στο σκορ. Σε αυτό το διάστημα θα μπορούσαν κάλλιστα να είχαν πετύχει ένα ακόμη γκολ και να κάνουν τη ζωή τους πιο εύκολη. Ωστόσο μετά το πρώτο ημίωρο ο Αρης εξαφανίστηκε από το γήπεδο, τόσο πνευματικά όσο και σωματικά, λες και κάποιος του πάτησε το "off". Κατάλαβα πως κάτι αρχίζει να μην...