ΤΙΣ ΤΕΛΕΥΤΑΙΕΣ ΜΕΡΕΣ η ραπ έχει και πάλι απασχολήσει έντονα αυτό το καταραμένο φανταστικό μέγεθος που αποκαλούμε - καταχρηστικά συνήθως- κοινή γνώμη. Από τη μία, ήταν το sold out στο ΟΑΚΑ και λίγο μετά η κατακραυγή για τους μισαναπηρικούς και σεξιστικούς στίχους του Light. Ταυτόχρονα, στο background λειτουργεί σαν θόρυβος η επιχείρηση συσχέτισης του πρώτου με το δεύτερο, σε διάφορα επίπεδα. Πράγματι, υπάρχει μια μεγάλη κουβέντα για τη ραπ, ασχέτως του ποιους αφορά. Ασχέτως δηλαδή από τα πρόσωπα ή τους στίχους, το μεγαλύτερο κομμάτι αυτής της κουβέντας σχετίζεται με ένα δημοφιλές μουσικό είδος σε διαφορετικές εκδοχές. Η μια εκδοχή αφορά την "υψηλή" έκφρασή του, δηλαδή την εκφορά της ραπ που απευθύνεται σε ανθρώπους με κοινωνικές ευαισθησίες, πολιτικά εργαλεία, που έχουν διαλυθεί από την κρίση, την επισφάλεια και όλα τα "καλά" του ύστερου καπιταλισμού. Οι καλλιτέχνες που εκπροσωπούν αυτή την τάση φαίνεται πως έχουν ένα δικαίωμα στην...