Τώρα που κάπως καταλάγιασε η βουή απ' τον βουλευτικό χουλιγκανισμό στην Εθνική Πινακοθήκη, ας επιτραπεί ακόμη μια φωνή για τον μάλλον ατελέσφορο προβληματισμό στο θέμα "Ελευθερία της Τέχνης". Διότι έχω την εντύπωση ότι στις σχετικές συζητήσεις ίσως παραλείπονται μερικά ενδεχόμενα, κι ίσως αποφεύγονται μερικοί ορισμοί.Για τις ανάγκες λοιπόν αυτού εδώ του άρθρου, θα ακολουθήσω μιαν περι του Αισθητικού ενεργήματος άποψη όσο βαθύτερη γίνεται - και πάντως σε συσχετισμό με τα άλλα δύο βασικά ενεργήματα του Είναι, το γνωσιακό και το ηθικό (χωρίς να αποκλείεται πάντως η περι ελευθερίας της Τέχνης απαίτηση να μπορεί ίσως να στηριχθεί και σε κάποιαν άλλη αντίληψη περι Τέχνης). Το Αισθητικό ενέργημα λοιπόν, θα είναι μια υπαρξιακού βάθους διεργασία Αυτοσυνειδησιακότητας, που αποπειράται να συλλάβει άμορφα συμβάματα χαμηλού βαθμού συνειδησιακότητας, φέρνοντάς-τα στο επίπεδο των αισθήσεων: Στην ακοή (με την ποίηση και με τη μουσική), στην όραση (με...