Να πούμε την αλήθεια. Η συζήτηση για την Προανακριτική στη Βουλή ήταν κάτω του μετρίου και πολύ κατώτερη των περιστάσεων. Απογοήτευση. Τίποτα καινούργιο δεν μάθαμε. Τίποτα χρήσιμο δεν ακούσαμε πέρα από κάτι μοιρολόγια. Και η σεμνή τελετή έλαβε τέλος χωρίς συνέχεια. Αν διάφοροι κλαπατσίμπαλοι νόμιζαν ότι έτσι θα ρίξουν την κυβέρνηση και θα καθίσουν τον Μητσοτάκη στο σκαμνί, μάλλον πρέπει να ξαναδούν το έργο από την αρχή. Ακόμη κι η Ζωή που αναμενόταν να παίξει τον ρόλο της ζωής της απογοήτευσε το κοινό. Ολοι υποθέταμε ότι θα αυτοπυρποληθεί στη μνήμη των θυμάτων αλλά μάλλον δεν την άφησε ο Διαμαντής. Ετσι την περιέλαβε άστοργα ο Φλωρίδης - άσε που μου λένε ότι θα έχει και συνέχεια... Σταματώ εδώ. Κάθε καλλιτέχνης δικαιούται μια κακή στιγμή. Τζάμπα λοιπόν οι διαδηλώσεις και οι συνεντεύξεις; Τζάμπα το πένθος και οι βαρυπενθούσες; Τζάμπα το ξυλόλιο με το οξυγόνο; Τζάμπα η πολυδιαφημισμένη συζήτηση για τα Τέμπη στο Ευρωκοινοβούλιο που...