Κάποιος αφελής εξέφραζε την απορία του για τον τρόπο με τον οποίο σκέπτονται οι πλεονάζοντες τώρα τελευταία παντός είδους καταχραστές... -Δεν καταλαβαίνω τελικά πως σκέπτονται αυτοί οι άνθρωποι, έλεγε. Αργά ή γρήγορα πρέπει να ξέρουν πως θα τους πιάσει η τσιμπίδα. Και αν δεν το ξέρουν, θα έπρεπε να το έχουν μάθει από τα παθήματα των άλλων. "Τι τους ωφελεί λοιπόν να κλέψουν σήμερα όταν αύριο πρόκειται να ξεράσουν τα κλεμμένα και να τους χώσουν στη φυλακή; "Εν τούτοις σήμερα συλλαμβάνονται και οδηγούνται στις φυλακής δέκα λαμόγια, και αύριο αρχίζουν να κλέβουν άλλοι δέκα. Πέστε τώρα εσείς πως σκέπτονται αυτοί οι άνθρωποι; Κάποιος λιγότερο αφελής ανέλαβε να τον διαφωτίσει: -Εν πρώτοις, κύριε, δεν σκέπτονται, του είπε. Όταν πολυσκέφτεται κανείς είναι αδύνατο να κάνει μια θαρραλέα πράξη, και δεύτερο είναι εκ φύσεως αισιόδοξοι. Κλείσιμο -Αισιόδοξοι; Αλλά τι σχέση μπορεί να έχει η κλεψιά με την αισιοδοξία; -Μεγάλη κύριε. Όλοι οι κλέφτες...