Μερικές φορές τον χρόνο, τις περιόδους που σηματοδοτούν κάποιο ορόσημο στον προσδιορισμό της διάρκειας της ημέρας, όπως οι ισημερίες και τα ηλιοστάσια, είναι πιθανό να πετύχει κανείς μια δυσαρμονία ανάμεσα στο φυσικό φως που έχει αρχίσει να χάνεται πιο νωρίς και το τεχνητό που δεν έχει έρθει ακόμα. Με πιο απλά λόγια, έχει σκοτεινιάσει και ο δημόσιος φωτισμός δεν έχει μπει ακόμα σε λειτουργία. Κάτι τέτοιες στιγμές αποκαλύπτεται η φύση των σιωπηρών παραδοχών στις οποίες στηρίζεται η καθημερινότητά μας. Πόσο αυτονόητες είναι όμως; Αν βρεθούμε κάποιο βράδυ σε ένα σκοτεινό στενό της μεγαλούπολης, θα σκεφτούμε αμέσως να κατηγορήσουμε τον/τη δήμαρχο που δεν αλλάζει τις λάμπες, λες και η ιδέα του φωτισμένου νυχτερινού δρόμου είναι μια παγκόσμια φυσική σταθερά. Μοιάζουμε να λησμονούμε ότι η νυχτερινή ζωή είναι μια σχετικά πρόσφατη επινόηση.Επί Ναπολέοντος Γ' Θα πρέπει να ανατρέξουμε στο Παρίσι του Ναπολέοντος Γ' για να δούμε την εξάπλωση του...