Του Δημήτρη Παξινού Η κινδυνολογία βρίσκει πρόσφορο έδαφος σε κάθε διακυμαινόμενη εποχή και είναι μεγαλύτερη ή μικρότερη, ανάλογα με την αισιοδοξία ή την απαισιοδοξία που υπάρχει και τη χρωματίζει. Είναι απόρροια του φόβου για την επέλευση γεγονότων απρόσμενων που θα τον πλήξουν. Είναι απόρροια, δηλαδή, του εφήμερου και του παροδικού που έχουν τα πράγματα από μόνα τους. Ανίκανοι να προβλέψουμε το μέλλον, αρκούμαστε να σερνόμαστε πίσω από τους πολιτικούς ως μη δυνάμενοι να προσδιορίσουμε τις αιτίες που προκαλούν όσα δεινά συμβαίνουν στον τόπο και στον πλανήτη και τα οποία συνέβησαν στο απώτερο παρελθόν. Όπως οι κατακλυσμοί, οι εκρήξεις ηφαιστείων, οι σεισμοί. Όμως οι τρέχουσες συνθήκες μάς δείχνουν ότι η κρίση που αντιμετωπίζει είναι τεράστια και ανεπανάληπτη. Η μόλυνση του περιβάλλοντος, η κλιματική κρίση, οι πυρηνικοί εξοπλισμοί και ο υπερπληθυσμός αποτελούν τους μεγάλους κινδύνους για την ανθρωπότητα και ταλανίζουν και φθείρουν τη...