Υπάρχουν δύο Ιστορίες που τρέχουν παράλληλα. Θεωρητικώς, η μία επηρεάζεται από την άλλη αλλά λιγότερο από όσο νομίζουμε. Υπάρχει η συλλογική Ιστορία, αυτή που ζούμε όλοι, που αργότερα θα γραφτεί στα βιβλία, τα μεγάλα γεγονότα του κόσμου, τα κατάγματα στη γραμμή της ηρεμίας, της γαλήνης, της ειρήνης. Η άλλη είναι η ιστορία των οικογενειών και του κύκλου των φίλων. Αυτό το καταλαβαίνεις συνήθως στα γιορτινά τραπέζια. Οσο μεγαλώνεις το απουσιολόγιο συμπληρώνεται, πρόσωπα αφαιρούνται και μένουν μνήμες που κουβεντιάζονται ανάμεσα στο φαγητό και στον καφέ. Δεν είναι όλες τραγικές, υπάρχουν και πολλά γέλια, κοινοί κώδικες που δημιουργήθηκαν μέσα στα χρόνια, μια πατρίδα από αναμνήσεις. Σε αυτά, τα μεγάλα γεγονότα του κόσμου συνήθως παίζουν πίσω, στο φόντο, δεν αναφέρονται σχεδόν ποτέ και αν αναφερθούν θα είναι μόνο για να ορίσουν κάπως τον χρόνο. Θάνατοι, γεννητούρια, χωρισμοί, αρρώστιες, αστεία περιστατικά εξιστορούνται έξω από το κάδρο της...