Ο τίτλος συμπυκνώνει την άποψή μου για την "Αστερομάτα" της Κλαυδίας, που κέρδισε την έκτη θέση στον μουσικό διαγωνισμό της Eurovision - μια εκδοχή τού gay pride μετά μουσικής. Φυσικά, η έκτη θέση, στον δικό μας κόσμο, τον Υπαρκτό Ελληνισμό, ισοδυναμεί με την πρώτη, όπως ισχύει και με τους Ολυμπιακούς Αγώνες. Για τον λόγο αυτόν οι πανηγυρισμοί στην Ελλάδα ήταν υπερβολικοί και θύμιζαν την πρωτιά της Ελενας Παπαρίζου. Η διαφορά, όμως, τού τότε με το τώρα είναι ποιοτική. Η Παπαρίζου κέρδισε με το ελληνικό κέφι (επίσης τουρκική λέξη - τι ειρωνεία, για κάτι τόσο ελληνικό...), ενώ η Κλαυδία τώρα κατάφερε να αναδειχθεί στην έκτη θέση προβάλλοντας τις εθνικές πληγές. Γι' αυτό λέω ότι αυτό που συνέβη ήταν η εκδίκηση της Μαρίζας Κωχ. Για ένα τραγούδι με τόσο ζοφερό θέμα όσο τη Γενοκτονία των Ποντίων, η έκτη θέση ήταν αναπάντεχη επιτυχία. (Ενδεχομένως, επειδή το διεθνές κοινό δεν κατάλαβε το θέμα...) Ισως, λοιπόν, η υπερβολή στις κορόνες που...