Υπάρχουν δύο Ελλάδες που συνυπάρχουν στο ίδιο γεωγραφικό σύνορο, αλλά λειτουργούν σε διαφορετικές ταχύτητες, σχεδόν σε παράλληλους χρόνους. Η μία είναι η Ελλάδα της Αττικής, η υπερπόλη που συγκεντρώνει σχεδόν τον μισό πληθυσμό της χώρας, το σύνολο της πολιτικής εξουσίας, το μεγαλύτερο μέρος της οικονομικής δραστηριότητας και των ακαδημαϊκών ευκαιριών. Είναι μια Ελλάδα δυναμική, θορυβώδης, συχνά ασφυκτική, αλλά ζωντανή. Και υπάρχει και η άλλη Ελλάδα. Η Ελλάδα της περιφέρειας, της υπαίθρου, των νησιών. Μια Ελλάδα που αργοσβήνει, συρρικνώνεται δημογραφικά, αποδυναμώνεται οικονομικά και νιώθει εγκαταλελειμμένη από το κράτος-κεφαλή της Αθήνας. Αυτός ο διχασμός δεν είναι απλώς μια γεωγραφική διαπίστωση• είναι το πεδίο όπου όλες οι κοινωνικές ανισότητες -στην υγεία, την παιδεία, την εργασία, τη στέγη- όχι απλώς εμφανίζονται, αλλά μεγεθύνονται και παγιώνονται. Η ανισότητα μεταξύ κέντρου και περιφέρειας δεν είναι ένα ακόμη πρόβλημα. Είναι η...