Στα μέσα της δεκαετίας του 1990, όταν ακόμη υπήρχε το ενδεχόμενο η Θεσσαλονίκη να βγει κερδισμένη από το γύρισμα της παγκόσμιας ιστορίας, να αξιοποιήσει τον ζωτικό χώρο που της προσφέρθηκε με το άνοιγμα των προς Βορρά συνόρων και να καταστεί επίκεντρο -κάποιοι μιλούσαν για... πρωτεύουσα- των Βαλκανίων, μία έκθεση -μελέτη αμερικανικής εμπνεύσεως και προελεύσεως είχε προβλέψει πως σε μια 20ετία ή 25ετία από τότε, το πολεοδομικό συγκρότημα θα επεκτείνονταν έντονα κυρίως προς τα ανατολικά και ο πληθυσμός της περιοχής θα έφτανε τα 4 εκατομμύρια κατοίκους. Πρακτικά θα τετραπλασιαζόταν, κυρίως ως μετεξέλιξη της Θεσσαλονίκης από μικρομεσαία σε μεγάλη πόλη, με ανάλογα οφέλη για την κοινωνία και την οικονομία. Φυσικά κάτι τέτοιο δεν έγινε. Η Ελλάδα δεν ενδιαφέρθηκε να "επεκταθεί" προς Βορρά, ενώ οι τοπικές δυνάμεις στη Θεσσαλονίκη δεν μπορούσαν να κινηθούν στρατηγικά ερήμην του κεντρικού κράτους. Κάπως έτσι η πόλη αναπτύχθηκε -και εξακολουθεί...