Στην Ελλάδα έχουμε μια διαχρονική ασθένεια: μετράμε το διεθνές μέγεθός μας με το βλέμμα στραμμένο στην Τουρκία, όπως έγραψε και ο αρχισυντάκτης της τουρκικής "Milliyet" Οζάι Σεντίρ, στο άρθρο του με τίτλο "Turkiye hastaligi nuks edince" ("Οταν ξαναφούντωσε η τουρκική ασθένεια") αμέσως μετά τη ματαίωση του ραντεβού Κυριάκου Μητσοτάκη και Ταγίπ Ερντογάν. Εχουμε εμμονή με την Τουρκία και ψευδόμαστε σαν τη Σούζι όταν τρώει. Η ένταση με την οποία προέβαλε η κυβέρνηση τη συνάντηση στη Νέα Υόρκη ήταν αξιοσημείωτη, λες και σε μισή ώρα θα λύνονταν ζητήματα μισού αιώνα, και όταν τελικά ο Ερντογάν δεν μπόρεσε, εμείς βρεθήκαμε σαν τον γαμπρό με την ανθοδέσμη στις σκάλες. Η νύφη το 'σκασε, αλλά c'est la vie που λέει και ο Πρωθυπουργός μας. Στην πραγματικότητα, η όλη φασαρία μοιάζει με την κατσίκα (keci) του γείτονα: τη βλέπουμε να ξαναμπαίνει στο κοπάδι των ΗΠΑ κι αμέσως νιώθουμε ότι μένουμε απ' έξω. Την ώρα που η Αγκυρα ξαναβρίσκει τον δρόμο της...