Το δόγμα της εξωτερικής πολιτικής ερείδεται εις μία σταθερά η οποία κατατείνει εις την διαχρονική διασφάλιση των εθνικών μας συμφερόντων με γνώμονα αφενός την πολιτική διπλωματία και εξ ετέρου τις δομικές και ενεργές διεκδικήσεις της Πατρίδας μας, ως κράτους μέλους της Ε.Ε και ισοτίμως ενταγμένα εις τον αμυντική συμμαχία του Νάτο. Είιναι λοιπόν πρόδηλον, ότι η στάση εν γένει της Ευρώπης καθίσταται παλύμβουλη και φαίνεται να κινείται εις εύθρυπτον άμμο με ψαθυρό υπόβαθρο καθότι ο γνώμων λήψεως αποφάσεως, δεν ερείδεται εις την συνολική "συγγενή" λόγω Ενώσεως στρατηγικής, τούτο δε προκύπτει με σαφήνεια και ακρίβεια εκ της ευθείας συνεργασίας της ως προς τα εξοπλιστικά με την Τουρκία με μία χώρα η οποία αφενός πόρρω απέχει, αφίσταται εξ αντικειμένου εν άλλοις λόγοις παρασάγγας, από τις ιδρυτικές διακηρύξεις της αρχές, και εξ ετέρου εκδηλώνει ένα έντονο θρησκευτικό φονομενταλισμό με ακραίες εθνικιστικές τάσεις. Ειδικότερον, ομιλεί...