Γράφει η Φανή Γέμτου Κατά τη διαδικασία χτισίματος ενός ρόλου, προκύπτει στην πορεία μια ισχυρή συνειδητοποίηση που μετατοπίζει λίγο ή πολύ το κέντρο βάρους του ηθοποιού ως ανθρώπου, όχι απλώς ως επαγγελματία του θεάτρου. Κι ίσως έτσι και το κέντρο βάρους του θεατή και του συνόλου. Βασική προϋπόθεση της παραπάνω πραγματικότητας: η δημιουργία του ρόλου μέσα από προσωπικές διαδρομές "εύφλεκτες και βασανισμένες" που αναδεικνύουν απόλυτα ιδιωτικούς υπαρξιακούς προβληματισμούς. 0 κόσμος, ιδωμένος μέσα από τα μάτια του ηθοποιού, επιστρέφει στο πρώτο βλέμμα που τον άγγιξε, στο πρωτόγνωρο εκείνο σημείο όπου ον και φύση, μονάδα και σύνολο, άτομο και άλλο άτομο, υπόσταση και ψυχοσύνθεση έρχονται σε επαφή σαν για πρώτη φορά. Τίποτα δεν μοιάζει τότε συνηθισμένο, δεδομένο, παρωχημένο ή στάσιμο· αντιθέτως όλα παίρνουν τη μορφή του νέου, του ανέγγιχτου, του αδημόνως ανακαλυπτόμενου. 0 ηθοποιός οφείλει να προσεγγίσει την αλήθεια του ρόλου του μέσα...