Το δίπολο "ήρωας" ή "θύμα" συντηρείται πολύ συχνά σε δημόσιες ανακοινώσεις, οι οποίες αφορούν άτομα με αναπηρία. Στερεοτυπικά, η ζωή και η συνθήκη στην οποία διαβιούν, επικοινωνείται είτε ως success story είτε ως τραγωδία, πάντα συνυφασμένη με την αναπηρία, σε μία κοινωνία που ρέπει προς απλοποιημένες πεποιθήσεις. Αυτές οι αναφορές της δημοφιλούς κουλτούρας αποτελούν μία κακή συνήθεια, καθώς διαιωνίζουν -αντί να άρουν- προκαταλήψεις. "Αφανείς ήρωες της καθημερινότητας", "άνθρωποι με ειδικές ικανότητες ή ιδιαίτερες δεξιότητες", "γενναία πλάσματα", "άτομα με υπερδυνάμεις", "άγγελοι πάνω στη γη". Πόσες φορές έχουμε ακούσει ή αναγνώσει κάτι από τα παραπάνω; Πόσο συχνά παρουσιάζονται τα άτομα με αναπηρία ως άξια θαυμασμού, διότι έχουν μία αναπηρία και ζουν με αυτή; Πρόκειται για μία υπεραπλουστευμένη δήλωση, έναν ευφημισμό, που στερείται ουσίας. Τα ανάπηρα άτομα δεν υπάρχουν για να μας εμπνέουν, ούτε για να μας αποδείξουν κάτι. Οιαδήποτε...