Μου αρέσουν τα μανάβικα και τα φρούτα εποχής· αυτή η μικρή επαφή με τα γεννήματα της φύσης με γαληνεύει. Πότε πότε παρασύρομαι κοιτάζοντάς τα σε ωφέλιμο αναστοχασμό. Προχτές έβλεπα υπέροχα ροδάκινα και νεκταρίνια και ο νους μου πήγε στον σπουδαίο ολλανδό ανθρωπολόγο και μελετητή της συμπεριφοράς των πρωτευόντων, Φρανς ντε Βάαλ (1948-2024)· επινόησε τον όρο "θεωρία του επιχρίσματος" ή της επικάλυψης ή του βερνικιού (veneer theory) για να αποδώσει περιγραφικά τη χομπσιανή άποψη περί την ανθρώπινη ηθικότητα (morality), την οποία απορρίπτει ενεργά. Αυτή η θεωρία μάς λέει ότι η ανθρώπινη ηθική είναι ένα λεπτό πολιτισμικό επίχρισμα που κρύβει μια υποβόσκουσα εγωιστική και κτηνώδη φύση· υπονοεί ότι χωρίς τον πολιτισμό οι άνθρωποι θα διολίσθαιναν σε ιδιοτελείς συμπεριφορές. Η θεωρία υποστηρίζει ότι η ηθικότητα δεν αποτελεί θεμελιώδες συστατικό της ανθρώπινης φύσης, αλλά μάλλον μια επιφανειακή προσαρμογή. Ο άνθρωπος δεν είναι φύσει καλός...