"Καλημέρα, σεφ!". Οι φούρνοι έχουν ήδη ανάψει στη σκηνή του θεάτρου Κιβωτός, ενώ παίρνουμε τις θέσεις μας στην πλατεία. Η κουζίνα ετούτου του δευτεροκλασάτου εστιατορίου γεμίζει σιγά σιγά με απρόθυμους εργαζόμενους που καταφθάνουν για μία ακόμη μέρα εξουθένωσης μέσα στην αποφορά του τηγανητού λίπους. "Δεν με γαμάτε πρωί πρωί!", τους απαντά ο σεφ, ξεπεσμένος τηλεστάρ που καθοδηγεί το προσωπικό με διάθεση πιο ξινισμένη κι από τη χθεσινή παραβρασμένη σούπα. Απόψε ένας πελάτης έχει γενέθλια. Κι ένας άλλος θα κάνει πρόταση γάμου. Η μηχανή προετοιμασίας ξεκινά, τα πιάτα είναι γνωστά, ελέγχονται τα υλικά, κοπανιούνται τα κατσαρολικά, "τα λεμόνια δεν είναι αρκετά", "γιατί μούχλιασαν τα μπαχαρικά;". Μια συμφωνία από ήχους, τσιτσιρίσματα, μυρωδιές, σφυρίγματα και λερωμένες ποδιές. Χαβαλές, πειράγματα ρατσιστικά, σχόλια υποτιμητικά, βλέμματα έτοιμα για καβγά. Ο Γιώργος Κουτλής είναι, δίχως άλλο, ένας καλός σεφ. Μαγειρεύει με αυτοπεποίθηση, με...