Γενικώς υπάρχουν κάποιες δυσάρεστες αλήθειες για το ανθρώπινο είδος. Ας πούμε: Αποτελούμαστε κατά κύριο λόγο από βακτήρια. Η πλειονότητα των κυττάρων μας δεν είναι ανθρώπινα, αλλά μικροβιακά. Δεν είμαστε οργανισμοί, αλλά οικοσυστήματα. Αποσυντιθέμεθα ζωντανοί. Εντάξει, αυτό συμβαίνει στα πάντα, αλλά και πάλι. Ηδη από τα είκοσί μας αρχίζουμε σταδιακά να παρακμάζουμε, η αποκατάσταση των κυττάρων επιβραδύνεται, συσσωρεύονται μεταλλάξεις: βιολογικά, πεθαίνουμε ενώ ζούμε. Η μνήμη μας είναι Ιστορία, όχι καταγραφή. Οι αναμνήσεις είναι ανακατασκευές, που τρέπονται κάθε που ανακαλούνται. Πολλά απ' όσα θυμόμαστε δεν συνέβησαν ακριβώς όπως τα θυμόμαστε. Το μεγαλύτερο μέρος αυτού που είμαστε είναι αυτοματοποιημένο. Οι αποφάσεις μας λαμβάνονται από ασυνείδητες διεργασίες, προτού ο νους τις "ορθολογικοποιήσει". Η ελεύθερη βούληση είναι scam. Η "ενσυναίσθηση" έχει όρια και λειτουργεί περίεργα. Η συμπόνια που νιώθουμε είναι αντιστρόφως ανάλογη του...