Κι ύστερα, σε αυτό το καλοκαίρι που, όπως έχω γράψει ξανά, είναι γουέστερν, οι διακοπές τελείωσαν και οι "χρυσοθήρες" γύρισαν στην πόλη - και, μάλιστα, δίχως "χρυσό" στις αποσκευές τους. Βλέπετε, πολλοί πιστεύουν ότι στην άδειά τους θα μπορέσουν να βρουν τις απαντήσεις στις ερωτήσεις του χειμώνα, ότι το θέρος θα αλλάξει τις ζωές τους - πόσα λάθη σε μία πρόταση. Επειδή, ακριβώς, αυτή είναι μία από τις μεγαλύτερες πλάνες που μπορεί να μεγαλώσει μέσα του ένας άνθρωπος. Και κάπως έτσι οι δρόμοι της Αθήνας χόρτασαν ξανά από κίνηση στον κλεινόν άστυ, που ποτέ δεν αδειάζει - αν και, προφανώς, αυτό συμβαίνει και σε άλλες πόλεις της Ελλάδας. Οι κεντρικές οδικές αρτηρίες γέμισαν ξανά από λαμαρίνες με ρόδες, με πολίτες που προσπαθούν να βρουν τα πατήματά τους μετά την καλοκαιρινή άδεια, με γείτονες, συναδέλφους, φίλους και γνωστούς οι οποίοι ήρθαν πίσω και είναι αντιμέτωποι ξανά με την κανονικότητα. Όχι με εκείνη που έχει μέσα της ολόκληρα...