Πρόσφατα ο ιστορικός Κωστής Κορνέτης αναρωτιόταν σε άρθρο του στον Τύπο "γιατί όταν ο κόσμος αλλάζει εμείς κοιτάμε αλλού;". Το ερώτημα δεν αφορά μόνο την παρούσα συγκυρία αλλά μια διαχρονική στάση και συμπεριφορά. Η ελληνική κοινωνία δείχνει σαν να λειτουργεί σε ένα πλαίσιο βιωματικής μικροκλίμακας και προσλαμβάνει τον διεθνή ορίζοντα σαν αλλότριο γεγονός, σαν κάτι μακρινό και "ξένο": διαβιοί σε άλλο μήκος κύματος, σαν αποκομμένη από τον κόσμο. Είναι εντυπωσιακό πώς συζητιούνται και προβάλλονται σήμερα εκτός συνόρων τα μεγάλα ζητήματα (π.χ., ο πόλεμος στην Ουκρανία ή η ανθρωπιστική τραγωδία στη Γάζα) με πρώτες ειδήσεις στα δελτία, με συνεχείς ζωντανές ανταποκρίσεις και δημόσιες συζητήσεις, σε σχέση με την κυρίαρχη δική μας τρομερή "ελληνική πραγματικότητα". Πόσα σοβαρά talk shows γίνονται κάθε εβδομάδα στην ελληνική τηλεόραση, δημόσια και ιδιωτική, για τα τρέχοντα διεθνή θέματα; Δεν αισθανόμαστε ότι αυτά μας αφορούν. Ηδονιζόμαστε...