Τα τελευταία έτη, οι οικονομικές δυσκολίες σε συνδυασμό με την άνοδο των τιμών ακινήτων έχουν οδηγήσει σε μια ιδιότυπη πρακτική: την πώληση της ψιλής κυριότητας με ταυτόχρονη διατήρηση της επικαρπίας. Ο θεσμός αυτός, που στηρίζεται σε προβλέψεις του Αστικού Κώδικα (άρθρα 1142 επ.), δεν είναι καινούργιος, ωστόσο, η εφαρμογή του εκτός οικογενειακού πλαισίου αποκτά ιδιαίτερο ενδιαφέρον και χρήζει ειδικής προσοχής. Ειδικότερα, η κυριότητα, ως εμπράγματο δικαίωμα, μπορεί να επιμερισθεί σε α) ψιλή κυριότητα, δηλαδή τη "γυμνή" κυριότητα χωρίς το δικαίωμα χρήσης και β) επικαρπία, δηλαδή το προσωποπαγές δικαίωμα (προσωπική δουλεία) να χρησιμοποιεί και να εκμεταλλεύεται κάποιος το πράγμα (άρθρο 1142 ΑΚ). Η επικαρπία λήγει αυτοδικαίως με τον θάνατο του επικαρπωτή (άρθρο 1167 ΑΚ) και δεν κληρονομείται, γεγονός που καθιστά τον θεσμό ιδιαίτερα ελκυστικό για αγοραστές ψιλής κυριότητας. Πρόκειται, συνεπώς, για έναν σύννομο και καθιερωμένο μηχανισμό...