Για τη βία της αδιαφορίας είχα γράψει για πρώτη φορά το 2012 στο κείμενο "Περισσεύετε", σε μια εποχή, μετά το έγκλημα της χρεοκοπίας της χώρας μας, που σύσσωμο το πολιτικό σύστημα μας ζητούσε να καταδικάσουμε όλοι τη βία, ενώ πολλοί άνθρωποι καταστρέφονταν, αυτοκτονούσαν και μετανάστευαν. Βέβαια, από την πολλή καταδίκη της βίας, έχουμε φτάσει σήμερα στο σημείο να παρακολουθούμε σχεδόν αδιάφοροι τη γενοκτονία και τη λιμοκτονία που επιβάλλει το Ισραήλ στους Παλαιστίνιους στη Γάζα, ενώ πολλοί επικροτούν κιόλας το Ισραήλ. Η γενοκτονία δεν είναι βία· βία είναι το γιαούρτωμα στον πολιτικό και τα τρικάκια στην είσοδο της πολυκατοικίας που μένει ο "δημοσιογράφος". Κρατική βία η βία της Γερμανίας του Χίτλερ, κρατική βία και η βία του Ισραήλ του Νετανιάχου. Η κρατική βία είναι καλή. Και είναι η μόνη βία που είναι γενικά αποδεκτή και σχεδόν κανείς δεν νιώθει την ανάγκη να καταδικάσει. Την καταδικάζουν εκ των υστέρων. Μετά το έγκλημα. Αν κάποιοι...