Του Strange Attractor Ήταν μια ωραία επταετία... όχι εκείνη του Παττακού και του Ντερτιλή, αλλά αυτή του Κυριάκου. Έτσι τουλάχιστον μας έλεγε εχθές το βράδυ στα τσίπουρα ο φίλος μου ο Θανασάκης, που έχει μεγαλώσει τρία παιδιά, με τα δυο να είναι ήδη μετακλητοί σε γραφεία "φίλων" πολιτικών, και το τρίτο, ανήλικο ακόμη, να εκπαιδεύεται στις ζυμώσεις, μιας και ο μπαμπάς του τον έγραψε στη νεολαία του κόμματος από τα 14 του... για να βρει το δρόμο του κι αυτό, να διοριστεί κάπου μετακλητός, όπως έλεγε ο Θανασάκης, να φάει ψωμί, προσθέτοντας με πάθος "αρκεί να παραμείνει στο πηδάλιο της χώρας ο Κυριάκος μας"... Και μιας και το τσίπουρο έρρεε γάργαρο, οι μεζέδες και τα κοψίδια πηγαινοέρχονταν, με τα ηχεία να στάζουν μουσικό... μέλι, δεν χρειάστηκε και πολύ για να κλειστώ στον κόσμο μου, και να ανατρέξω ζαλισμένος στη χρυσή αυτή επταετία (κατά τον Θανασάκη). Και τι θυμήθηκα ο βδελυρός; Εν αρχή ήν ο κόβιντ, τα εμβόλια, ο Τσιόδρας, η Παγώνη...