Τον Οκτώβριο του 2022, ο τότε υπουργός εξωτερικών της κυβέρνησης δήλωνε: Ads "Το Τουρκολιβυκό Μνημόνιο, που υπογράφτηκε τον Νοέμβριο του 2019, κατά παράβαση του διεθνούς δικαίου, άλλαξε όλα τα δεδομένα στην εξωτερική μας πολιτική και στην πολιτική άμυνας και ασφάλειας". Γιατί όμως συνέβησαν όλα αυτά, με την χώρα μας να δείχνει ότι τρέχει πίσω από τις εξελίξεις που διαμορφώνει η αναθεωρητική πολιτική της Τουρκίας; Γιατί η χώρα μας, από τα τέλη του 2011, που χάραξε τις θαλάσσιες ζώνες Νότια της Κρήτης, δεν μπόρεσε μέχρι το Νοέμβριο του 2019, να υπογράψει μια συμφωνία με την Λιβύη ή έστω να προσφύγουν οι δυο χώρες, στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγη; Θυμίζω ότι, η Λιβύη προσέφυγε, τόσο με την Μάλτα, όσο και με την Τυνησία, στην Χάγη και έχουν οριοθετήσει τις ΑΟΖ. Αυτήν την απουσία, αυτό το κενό, μια μικρή αλαζονεία θα έλεγα της "ισχυρής Ελλάδας", απέναντι στην διαλυμένη Λιβύη, πληρώσαμε και πληρώνουμε. Αυτή την στάση της χώρας μας...