Όταν ανακοινώθηκε η εκεχειρία μεταξύ Ιράν και Ισραήλ τις πρώτες ώρες της Τρίτης 24 Ιουνίου, πολλοί πίστεψαν πως τα χειρότερα είχαν περάσει. Όμως για εκατομμύρια ανθρώπους μέσα στο Ιράν, ο πόλεμος δεν τελείωσε, απλώς άλλαξε μορφή. Οι πύραυλοι μπορεί να μη πέφτουν πια από τον ουρανό, αλλά ένας άλλος τύπος βίας συνεχίζει να εξελίσσεται, σιωπηλά αλλά έντονα, μέσα στα σπίτια, στους χώρους δουλειάς και στους δρόμους της χώρας. Ads Ζω στην εξορία, σε ένα μικρό διαμέρισμα στην Αθήνα. Εδώ και οχτώ χρόνια προσπαθώ να εξηγήσω ότι ο πόλεμος δεν είναι μόνο εκρήξεις. Μπαίνει μέσα σου. Αναστατώνει την αίσθηση του σπιτιού, του νοήματος, της βούλησης. Το βράδυ της 23ης Ιουνίου άκουσα επιτέλους τη φωνή του αδελφού μου. Είχε φύγει από την Τεχεράνη κατά τη διάρκεια των βομβαρδισμών και γύρισε όταν τα πράγματα ηρέμησαν. Αλλά η φωνή του είχε αλλάξει-ήταν η φωνή ενός ανθρώπου που προσπαθούσε να προσποιηθεί ότι δεν έγινε τίποτα. "Δεν μπορείς απλά να αφήσεις...