"Ιστορίες Ανεμελιάς" είναι ο τίτλος της έκθεσης στην Πινακοθήκη του Δήμου Αθηναίων που εξερευνά τα όρια και τις ανατροπές της εποχής της αθωότητας. Το καλοκαίρι δεν είναι μόνο ο καυτός κάθετος ήλιος πάνω στις ξερολιθιές και στα φρεσκοβαμμένα παραθυρόφυλλα. Ούτε το άραγμα στην παραλία με μια μπίρα και καλή καρδιά. Το καλοκαίρι έχει και σκιές. Είναι μια εποχή που πυκνώνει και διαστέλλεται, φανερώνει και συσκοτίζει, αποκαλύπτει, αναδεικνύει, αντιπαραβάλλει, καθρεφτίζει. Η καλοκαιρινή έκθεση που στήθηκε στη Δημοτική Πινακοθήκη της Αθήνας και τα εγκαίνια της οποίας συνέπεσαν με το πρώτο επιθετικό σκαρφάλωμα του υδραργύρου μάς τονίζει από τα πρώτα κιόλας έργα ότι οι επιμελητές της θέλησαν να σηκώσουν την κουρτίνα πέρα και πάνω από τα στερεότυπα. Δεν έμειναν στο επίπεδο της απολαυστικής ραστώνης, της σχεδόν μοιρολατρικής αποδοχής του εκτυφλωτικού φωτός μέσα από τη φαινομενική ακινησία και την απεραντοσύνη του ελληνικού καλοκαιριού.